Bu dünyanın beklediği Goldilocks krizi mi?

Dünya bozuldu. II. Dünya Savaşı'ndan bu yana yaşadığımız küresel düzen titizlik içinde ve kimse bundan sonra ne olacağını bilmiyor; küresel işbirliği yaşayan hafızadaki en düşük noktadır. Kapitalizm, sürekli genişleyen eşitsizlik oranları tarafından tahliye edilen çok fazla kişi için çalışmıyor. Temsilci demokrasi de, siyasi kaldıraçlar özel çıkarlar tarafından giderek daha fazla ele geçirildiği için, hükümetler değişen sosyal değişimlere ve taleplere cevap verememektedir ve sosyal güvenlik ağları, yeterli bir güvenlik duygusu sağlayacak kadar insan yakalayamamaktadır.

Coronavirus, kırık politik dünyamızın her bir elementine değinen, akut, çok yönlü, sürekli gelişen benzersiz bir kriz türüdür. Şüphesiz, son yıllarda dünyayı sınırlayan başka krizler de vardı: 9/11, Büyük Durgunluk, 2009 H1N1 domuz gribi, sadece birkaç isim.

Ancak geçmişe bakıldığında, bu krizler dünyanın ihtiyaç duyduklarından çok daha küçük ve / veya spesifik hale geldi. 11 Eylül sonrasında tüm küresel dayanışma için Ortadoğu'da iki başarısız savaşın başlatılması terörün şeklini değiştirmedi… ve sosyal sözleşme ile ilgili herhangi bir gerçek sorunu çözmedi. Büyük Durgunluk, bankacılık endüstrisini ve ilgili alanları ciddi şekilde etkiledi (bu belirli sektörlerde reform yapılmasını sağladı), ancak dünyanın eşitsizliği yeniden düşünmesini sağlamak için çok küçük oldu - daha sonra “İşgal Duvarı Sokak” hareketine odaklanmak için sadece birkaç ay.

Ancak koronavirüsün farklı olma potansiyeli vardır. Bizi, toplumumuzda ve kurumlarımızda nasıl reform yapacağımızı ciddi şekilde incelemeye ve düşünmeye zorlayacak kadar büyük, ancak insanlığa varoluşsal bir tehdit oluşturacak kadar büyük olmayan bir kriz. Ve yine de günün tüm kritik siyasi meselelerine değiniyor - eşitsizlik, sosyal güvenlik ağları, sağlık, küresel işbirliği… dünyanın son on yıllarında uğraştığı ve çok ilerleme kaydedemediği her şeyi. Coronavirus, dünya çapındaki toplumlar için büyük ölçüde tekdüze bir tehdit oluşturur ve zihinleri tekil bir konuya nadiren küresel savaşların eksikliğini gördüğümüz şekilde odaklar.

Doğru bir şekilde ele alındığında, koronavirüs tehdidinin evrenselliği, dünyanın etrafında toplayabileceği bilim temelli işbirliğine bir açıklık sağlar: bir aşıyı keşfetmek ve herkese dağıtmak için işbirliğine dayalı ve sürekli bir yaklaşım, insanlığın en büyük başarısı olabilir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, ortaya çıkan ekonomik, sosyal ve politik huzursuzluk, nihayetinde radikal kampanya finansmanı reformunu güvence altına almak ve siyasi süreçte yer almak ve hükümetleri toplumun ihtiyaçlarına daha duyarlı hale getirmek için daha fazla insanı itmek için gerekli itici gücü sağlayabilir. GSYİH ve yaşam kalitesi hakkında daha iyi metrikler, 21. yüzyılda gerçekte yaşamaktan hoşlanan şeyleri - konser ekonomisi ve her şeyi - yakalayabilir ve hatta nihai olarak yıpranan sosyal durumumuzu düzeltmek için ciddi bir girişimde evrensel temel gelir gibi politika planlarına yol açabilir. sözleşme.

Söylemeye gerek yok, krizin ilk günlerinde gördüğümüz bu değil. En azından ABD'de, potansiyel olarak ABD-Çin soğuk savaşına yol açabilecek düşmanlıkların derinleşmesinden hiçbir şey söylemek daha partizan bir politika olmuştur.

Ancak rotayı değiştirmek için çok geç değil. Coronavirüs, küresel krizlerin tatlı noktasındadır - derin ve kalıcı reform gerektirecek kadar büyük, ancak bu reformları sadece hayatta kalmak için uzak bir ikincil endişe yapacak kadar büyük değil. Kısacası, siyasi tepkilerimizin sorunları birleştirmemesi ve boşa gitmesine izin vermememiz şartıyla Goldilocks krizi olabilir.

Ian Bremmer, Avrasya Grubu ve GZERO Media'nın başkanı ve “Biz ve Onlar: Küreselizmin Başarısızlığı” nın yazarı. Twitter kullanıcısı @ianbremmer ve Facebook'ta Ian Bremmer.